Γενική φόρμουλα
=$A1$B1
Περίληψη
Εάν θέλετε να επισημάνετε τις διαφορές μεταξύ δύο στηλών δεδομένων με μορφοποίηση υπό όρους, μπορείτε να το κάνετε με έναν απλό τύπο που χρησιμοποιεί τον τελεστή "δεν ισούται με" (π.χ.) και μικτές αναφορές.
Για παράδειγμα, εάν έχετε παρόμοια δεδομένα στα B2: B11 και C2: C11 και θέλετε να επισημάνετε κελιά όπου οι τιμές διαφέρουν, επιλέξτε τα δεδομένα και στις δύο στήλες, ξεκινώντας από το B2 και χρησιμοποιήστε αυτόν τον τύπο:
=$B2$C2
Σημείωση: με μορφοποίηση υπό όρους, είναι σημαντικό να εισαχθεί ο τύπος σε σχέση με το "ενεργό κελί" στην επιλογή, η οποία θεωρείται ότι είναι B2 σε αυτήν την περίπτωση.
Εξήγηση
Όταν χρησιμοποιείτε έναν τύπο για να εφαρμόσετε μορφοποίηση υπό όρους, ο τύπος αξιολογείται σε σχέση με το ενεργό κελί στην επιλογή κατά τη δημιουργία του κανόνα. Σε αυτήν την περίπτωση, ο κανόνας αξιολογείται για καθένα από τα 20 κελιά στις δύο στήλες δεδομένων.
Οι αναφορές στα $ B2 και $ C2 είναι "μικτές" - η στήλη είναι κλειδωμένη, αλλά η σειρά είναι σχετική - επομένως μόνο ο αριθμός σειράς θα αλλάξει καθώς αξιολογείται ο τύπος. Κάθε φορά που δύο τιμές στη σειρά δεν είναι ίσες, ο τύπος επιστρέφει ΑΛΗΘΟΣ και εφαρμόζεται η μορφοποίηση υπό όρους.
Μια επιλογή με διάκριση πεζών-κεφαλαίων
Με το "ισούται με" και το "δεν ισούται με" οι χειριστές (= και) δεν είναι διάκριση πεζών-κεφαλαίων. Εάν χρειάζεστε μια σύγκριση με διάκριση πεζών-κεφαλαίων, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη συνάρτηση EXACT με NOT, όπως:
=NOT(EXACT($B2,$C2))
Η ακριβής πραγματοποιεί σύγκριση με κεφαλαία και επιστρέφει ΑΛΗΘΕΙΑ όταν ταιριάζουν οι τιμές. ΟΧΙ αντιστρέφει αυτήν τη λογική έτσι ώστε ο τύπος να επιστρέφει ΑΛΗΘΕΙΑ μόνο όταν οι τιμές δεν ταιριάζουν.
Μια άλλη προσέγγιση
Ένα πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι εάν υπάρχει μια επιπλέον τιμή ή μια τιμή που λείπει σε μία στήλη ή εάν τα δεδομένα δεν ταξινομηθούν, πολλές σειρές θα επισημανθούν ως διαφορετικές. Μια άλλη προσέγγιση είναι να μετρήσετε παρουσίες τιμών στήλης Α στη στήλη Β και να επισημάνετε τιμές που δεν υπάρχουν.
